„Abstrahować” oznacza uniezależniać i, zważywszy na fakt, iż obraz stanowi formę wypowiedzi, zaś malarstwo jako medium jest jej językiem, to „abstrakcyjny” znaczy tyle, co „mówiący sam przez się”.
Wobec tego figuracja pełni jedynie rolę pomocniczą, ponieważ będąc nośnikiem, wspiera przekaz. Sferę przedstawieniową obrazu można porównać do linii melodycznej, gdzie oczekiwany efekt uzyskujemy dzięki dźwiękom, które istnieją obok siebie w określonym porządku. Tyle, że na płótnie zamiast dźwięków funkcjonują kolory. W tym kontekście barwa ubrana w konkretny kształt stanowi znak budujący wypowiedź, a więc pewien określony porządek tych znaków. Figuratywność, czyli zilustrowane skojarzenie z funkcjonującymi w naturze przedmiotami, zjawiskami, wydarzeniami, jak na przykład pejzaż, martwa natura, czy motyw człowieka, pomaga odbiorcy odebrać istotę wypowiedzi, która tkwi w samym kolorze. W przypadku figuratywności jednak ten kolor umiejscowiony jest na motywach tematycznych. Wyraźnie dostrzec można więc, jak ścisłe są relacje pomiędzy abstrakcją a figuracją.