“Andrzej Rysiński wybrał ornament jako przedmiot swojego działania twórczego. Stosuje go nie tylko jako cytat, ale jako pierwotny znaczący element sztuki pozwalający przeciwstawić się imitacyjnemu i “popartowskiemu” podejściu do malarstwa i stworzyć duchową przestrzeń właściwą twórczości metafizycznej, którą artysta odnajduje w prehistorii, sztuce Islamu, religijnego Średniowiecza czy sztuce ludowej. Znakomicie wykorzystuje śródziemnomorską, zwłaszcza grecką i mauretańską kulturę oraz polską sztukę ludową.
“…Wykorzystanie przez niego mazowieckich ornamentów ludowych, prostota motywów – firanki, doniczkowe kwiaty, chmura oraz widoczne grube pociągnięcia pędzla stwarzają wrażenie swojskości. My to wszystko znamy z codziennego doświadczenia, toteż z tym większym zaskoczeniem oglądamy transformacje artystyczne – syntetyczne, zmierzające ku abstrakcji, wspaniale dekoratywne wibrujące malarskie powierzchni (…)”
EXIT (nr.3/35 2002)